тыфлі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. тыфлі́т
Р. тыфлі́ту
Д. тыфлі́ту
В. тыфлі́т
Т. тыфлі́там
М. тыфлі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тыфлі́т, -ту м., мед. тифли́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тыфлі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Спец. Запаленне сляпой кішкі.

[Грэч. typhlos — сляпы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тифли́т мед. тыфлі́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)