тытані́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. тытані́т
Р. тытані́ту
Д. тытані́ту
В. тытані́т
Т. тытані́там
М. тытані́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тытані́т, -ту м., мин. титани́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тытані́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Мінерал бурага, жоўтага ці зеленаватага колеру, які сустракаецца ў выглядзе дробных зярнят ці крышталяў і выкарыстоўваецца для атрымання тытану ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

титани́т мин. тытані́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)