ты́к
выклічнік
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тык в знач. сказ., разг. тык
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тык в знач. сказ., разг. тык; торк; тыц.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тык, у знач. вык.
Разм. Ужываецца паводле знач. дзеясл. тыкаць 1 і тыкацца 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тык 1 — аддзеяслоўная часціца, перадае раптоўнае або нечаканае дзеянне (мсцісл., Нар. лекс., Нас.). Ад тыкаць (гл.).
Тык 2 — злучнік або часціца: тык багдайбы мяне (В. Дунін-Марцінкевіч), укр. дыял. тик ‘тс’. Паводле Копечнага (Этимология–1967, 27; ESSJ SG, 2, 77), вынік дэсанарызацыі дык (гл. ды).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тык-тык — пра стук сэрца: Дзидона рюмзала и выла… / А сердце тык, тык‑тык у ей (Энеіда навыварат; гл. Полымя, 1996, 10, 196). Гукапераймальнае, параўн. тых‑тых (гл.), верагодна, набліжанае да тык 1, тыкаць, параўн. укр. тик, ід. tik (Астравух, Ідыш-бел. сл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тык-мык — пра невыразнае маўленне: тык‑мык — і ні слова ад яе не дабʼешся (навагр., Сл. ПЗБ). Гукапераймальны імітатыў, суадносны з укр. тик‑мик — пра разгубленасць, параўн. пык‑мык, пыкаць, мыкаць, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тыц в разн. знач., разг. тык
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гала́ктыка, -і, ДМ -тыцы, мн. -і, -тык, ж.
Вялізная зорная сістэма.
Наша г.
Іншыя галактыкі.
|| прым. галакты́чны, -ая, -ае.
Галактычныя туманнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
маты́ка, -і, ДМ -ты́цы, мн. -і, -ты́к, ж.
Ручная земляробчая прылада для рыхлення глебы, акучвання раслін.
|| прым. маты́чны, -ая, -ае.
Матычнае земляробства.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)