туркме́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
туркме́нскі |
туркме́нская |
туркме́нскае |
туркме́нскія |
| Р. |
туркме́нскага |
туркме́нскай
туркме́нскае |
туркме́нскага |
туркме́нскіх |
| Д. |
туркме́нскаму |
туркме́нскай |
туркме́нскаму |
туркме́нскім |
| В. |
туркме́нскі (неадуш.)
туркме́нскага (адуш.) |
туркме́нскую |
туркме́нскае |
туркме́нскія (неадуш.)
туркме́нскіх (адуш.) |
| Т. |
туркме́нскім |
туркме́нскай
туркме́нскаю |
туркме́нскім |
туркме́нскімі |
| М. |
туркме́нскім |
туркме́нскай |
туркме́нскім |
туркме́нскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
туркме́ны, ‑аў; адз. туркмен, ‑а, м.; туркменка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. туркменкі, ‑нак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Туркменскай ССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ку́рды, ‑аў; адз. курд, ‑а, м.; курдзянка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. курдзянкі, ‑нак; ж.
Народ, які жыве ў Турцыі, Іране, Сірыі, Афганістане, Пакістане і СССР (Азербайджанскай, Армянскай і Туркменскай ССР).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)