тузе́мны, -ая, -ае.

Мясцовы, карэнны, уласцівы дадзенай мясцовасці, краіне.

Туземнае насельніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тузе́мны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тузе́мны тузе́мная тузе́мнае тузе́мныя
Р. тузе́мнага тузе́мнай
тузе́мнае		 тузе́мнага тузе́мных
Д. тузе́мнаму тузе́мнай тузе́мнаму тузе́мным
В. тузе́мны (неадуш.)
тузе́мнага (адуш.)		 тузе́мную тузе́мнае тузе́мныя (неадуш.)
тузе́мных (адуш.)
Т. тузе́мным тузе́мнай
тузе́мнаю		 тузе́мным тузе́мнымі
М. тузе́мным тузе́мнай тузе́мным тузе́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тузе́мны тузе́мный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тузе́мны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да данай мясцовасці, краіны; мясцовы. Туземнае насельніцтва. Туземная прамысловасць. Туземныя звычаі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тузе́мный тутэ́йшы; тузе́мны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кампрадо́р, ‑а, м.

Туземны купец, пасрэднік паміж іншаземным капіталам і ўнутраным рынкам у некаторых залежных краінах Усходу.

[Ад ісп. comprador — пакупнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)