туарэ́г

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. туарэ́г туарэ́гі
Р. туарэ́га туарэ́гаў
Д. туарэ́гу туарэ́гам
В. туарэ́га туарэ́гаў
Т. туарэ́гам туарэ́гамі
М. туарэ́гу туарэ́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

туарэ́г м., этн. туаре́г

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

туарэ́гі, ‑аў; адз. туарэг, ‑а, м.

Народ, які жыве ў Малі, Нігеры, Алжыры, Верхняй Вольце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туаре́ги этн. туарэ́гі, -гаў;

туаре́г ед. туарэ́г, -га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)