трэ́фны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
трэ́фны |
трэ́фная |
трэ́фнае |
трэ́фныя |
| Р. |
трэ́фнага |
трэ́фнай
трэ́фнае |
трэ́фнага |
трэ́фных |
| Д. |
трэ́фнаму |
трэ́фнай |
трэ́фнаму |
трэ́фным |
| В. |
трэ́фны (неадуш.)
трэ́фнага (адуш.) |
трэ́фную |
трэ́фнае |
трэ́фныя (неадуш.)
трэ́фных (адуш.) |
| Т. |
трэ́фным |
трэ́фнай
трэ́фнаю |
трэ́фным |
трэ́фнымі |
| М. |
трэ́фным |
трэ́фнай |
трэ́фным |
трэ́фных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Трэфны, ст.-бел. трефный ‘адборны, рэдкі’, ‘трапны, смешны, жартаўлівы’ (ГСБМ). З польск. trefny, trafny ‘адборны; жартаўлівы; дасціпны’ ад trafiać ‘трапляць у цэль; дасягаць мэты’, што да с.-в.-ням. trëffen ‘тс’ (Вінцэнц). Меркаванне пра крыніцу ў венг. tréfás ‘дасціпны’ (Булыка, Лекс. запазыч., 196) не мае падстаў, хутчэй праз чэш. trefny ‘меткі, адпаведны, падыходзячы’ ў часы ўзмацнення чэшскага ўплыву на польскую мову.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трафны́ ‘забаронены для ўжывання, нячысты’ (Касп.). Гл. трэфны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трэф ‘забарона ўжывання пэўнай ежы як нячыстай (паводле іўдзейскага веравызнання)’ (Нас., Байк. і Некр.). Запазычана з яўр.- ням. treife ‘тс’ < ст.-яўр. terefâ ‘нячыстая ежа’, відаць, праз польск. tref або непасрэдна з ід. treif, trejfer ‘некашэрны, нячысты’: сьвіньні для жыдоў — трэф (Астравух, Ідыш-бел. сл., 909). Сюды ж трэ́фны ‘нячысты, забаронены для ўжывання’ (Нас., Байк. і Некр.), трэфны́ ‘тс’ (Касп.), тропнэ́ ‘забароненае для яды’ (Арх. Вяр.). Праз польск. trefny ‘тс’ (SWO, 1980, 774; Фасмер, 4, 101; Карскі Беларусы, 173; Кюнэ, Poln., 110).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)