трэставі́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
трэставі́к |
трэставікі́ |
| Р. |
трэставіка́ |
трэставіко́ў |
| Д. |
трэставіку́ |
трэставіка́м |
| В. |
трэставіка́ |
трэставіко́ў |
| Т. |
трэставіко́м |
трэставіка́мі |
| М. |
трэставіку́ |
трэставіка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
трэставі́к, -ка́ м., разг. трестови́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трестови́к разг. трэставі́к, -ка́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)