трэ́нд
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
трэ́нд |
трэ́нды |
| Р. |
трэ́нду |
трэ́ндаў |
| Д. |
трэ́нду |
трэ́ндам |
| В. |
трэ́нд |
трэ́нды |
| Т. |
трэ́ндам |
трэ́ндамі |
| М. |
трэ́ндзе |
трэ́ндах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
трэнд, -у, мн. -ы, -аў, м.
Заўважны напрамак, галоўная тэндэнцыя ў развіцці чаго-н.
Сусветны т.
Быць у трэндзе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Трэнд ‘тэндэнцыя, кірунак’ (Новы час, 2015, 18 снеж.), ‘дамінуючая тэндэнцыя, напрамак развіцця’ (Барковіч, Лінгваінфарм.). Запазычана з англ. trend ‘плынь, рух, тэндэнцыя’, першапачаткова ‘кірунак развіцця’ праз польскую або рускую мову.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)