трыхі́на

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. трыхі́на трыхі́ны
Р. трыхі́ны трыхі́н
Д. трыхі́не трыхі́нам
В. трыхі́ну трыхі́н
Т. трыхі́най
трыхі́наю		 трыхі́намі
М. трыхі́не трыхі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трыхі́на ж., зоол. трихи́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трыхі́на, ‑ы, ж.

Маленькі круглы чарвяк, лічынкі якога паразітуюць у мышцах свіней і іншых жывёлін і з мясной ежай перадаюцца чалавеку.

[Грэч. trichinos — валасяны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трихи́на зоол. трыхі́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)