тры́мкаць
‘званіць’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
тры́мкаю |
тры́мкаем |
| 2-я ас. |
тры́мкаеш |
тры́мкаеце |
| 3-я ас. |
тры́мкае |
тры́мкаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
тры́мкаў |
тры́мкалі |
| ж. |
тры́мкала |
| н. |
тры́мкала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
тры́мкай |
тры́мкайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
тры́мкаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тры́мкаць ‘брынкаць струнамі’ (Шат., Зайка Кос.; навагр., Ск. нар. мовы), ‘няўмела іграць’ (в.-дзв., Шатал., Сцяц., Ск. нар. мовы), ‘падыгрываць другому музыканту’ (кап., Жыв. сл.). Гукаперайманне, параўн. трым ‘шчоўк’ (Вушац. сл.). Параўн. таксама трынкаць, брынкаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трэ́нькаць ‘брынкаць, кранаць струны’ (ТСБМ). Пад уплывам рус. тренькать ‘тс’, звычайна трымкаць, трынкаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трымката́ць ‘тромкаць, наігрываць’ (Нар. Гом.). Да тры́мкаць (гл.) з суф. ‑от‑ (‑ат‑), што выражае інтэнсіўнасць дзеяння.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тро́мкаць 1 ‘іграць на шчыпковым музычным інструменце’, ‘гаварыць неразборліва’, ‘няўмела іграць’ (ТСБМ, Янк. 3., Рагаўц.), тро́мкаты ‘тс’ (Клім., Сл. Брэс.), тры́мкаць ‘тс’ (Сцяц. Сл.). Гукапераймальнае ўтварэнне: trom‑trom ‘гук пры нацягванні струн у скрыпцы’ (ваўк., Федар. 4), параўн. укр. дыял. тромкат ‘каркаць’, тром ‘крык крумкача’ (Ніканч. Єндем.), польск. trom (прыспеў) і інш. (Фасмер, 4, 98; ЕСУМ, 5, 648).
Тро́мкаць 2 (трёмкыць) ‘есці з апетытам, паспешліва’ (слаўг., Нар. словатв.). Гукаперайманне, магчыма, пераноснае ўжыванне папярэдняга слова, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)