трымбу́лька

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. трымбу́лька трымбу́лькі
Р. трымбу́лькі трымбу́лек
Д. трымбу́льцы трымбу́лькам
В. трымбу́льку трымбу́лькі
Т. трымбу́лькай
трымбу́лькаю		 трымбу́лькамі
М. трымбу́льцы трымбу́льках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Трымбу́лька, трамбу́лька, трынбу́лька ‘цыбуля, якую сеюць насеннем’ (Жд. 1; гродз., Кіс.). Сюды ж, відаць, трымбуль ‘шпянёк у жорнах’ у загадцы: Купа на купе, трымбуль на пупе (гродз., БНТ, Загадкі). Гл. трыбулька.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тата́рка​II бот. трымбу́лька, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Трамбу́лька ’зімовая цыбуля’ (стаўб., Жыв. сл.). Да трыбулька, трымбулька, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)