трыкаці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. трыкаці́н
Р. трыкаці́ну
Д. трыкаці́ну
В. трыкаці́н
Т. трыкаці́нам
М. трыкаці́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трыкаці́н, -ну м., текст. трикоти́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трыкаці́н, ‑у, м.

Тканіна, якая сваім вырабам нагадвае трыкатаж.

[Фр. tricotone.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трикоти́н текст. трыкаці́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)