трухля́вы, -ая, -ае.
Які ператварыўся ў парахню ад гнілі і часу, струхлеў.
Т. пень.
|| наз. трухля́васць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трухля́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
трухля́вы |
трухля́вая |
трухля́вае |
трухля́выя |
| Р. |
трухля́вага |
трухля́вай
трухля́вае |
трухля́вага |
трухля́вых |
| Д. |
трухля́ваму |
трухля́вай |
трухля́ваму |
трухля́вым |
| В. |
трухля́вы (неадуш.)
трухля́вага (адуш.) |
трухля́вую |
трухля́вае |
трухля́выя (неадуш.)
трухля́вых (адуш.) |
| Т. |
трухля́вым |
трухля́вай
трухля́ваю |
трухля́вым |
трухля́вымі |
| М. |
трухля́вым |
трухля́вай |
трухля́вым |
трухля́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
трухля́вы трухля́вый; (разрушающийся от старости) дря́хлый, ве́тхий;
т. пень — трухля́вый пень;
т. плот — дря́хлый (ве́тхий) забо́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трухля́вы, ‑ая, ‑ае.
Які ператварыўся ў парахню ад гнілі і часу. Суцяшае галку драч: «Ты цяпер ужо не плач. Хай гарыць гняздо пустое на трухлявым сухастоі...» Грахоўскі. Засыпаныя снегам шпалы, старыя трухлявыя пні даўно загубленых дрэў, гнілыя галіны, — усё выглядала з-пад снегу і ўсё, здавалася, радавалася, што не апошні раз бачыла сонца. Колас. // перан. Які аджыў свой век; непатрэбны. Хто ведаць мог, .. Што гэта слова Зрушыць турмаў краты, Зруйнуе свет Трухлявы і стары. Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трухля́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
Трухлявы кавалак чаго-н. (звычайна дрэва).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трухля́вый трухля́вы; спарахне́лы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
парахня́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Спарахнелы, трухлявы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дря́хлый (о человеке) дра́хлы, ляда́чы, ляда́шчы, стары́; (о предметах) трухля́вы, спарахне́лы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Сітава́ты ‘сітавідны’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Шат., Сцяшк., Варл.), ‘трухлявы’ (ТС), ‘трубчасты (аб косці)’ (астрав., пух., Сл. ПЗБ), сі́тавы ‘рэдкі, друзлы: сітавы крам, сітавае палатно, сітавы дуб (Янк. 2), ‘вынашаны, працёрты’ (Нар. сл., Ян.), ‘сітавідны, трухлявы’ (Ян.), сі́цевы ‘тс’ (ТС). Сюды ж сітава́ ‘трухлявае дрэва’, сітаве́ць ‘трухлець, парахнець’ (Мат. Гом.). Укр. ситяви ‘гнілы, трухлявы’, сі́тави ‘тс’, рус. сито́вый (пра дрэва) ‘друзлы, трухлявы’. Відаць, звязана з сіта (гл.). Буга (Rinkt. 2, 546) у якасці адпаведніка прыводзіць літ. sytótas mẽdžias ‘сітавае дрэва’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ве́тхий стары́; (дряхлый) разг. дра́хлы, ляда́шчы; (трухлявый) трухля́вы;
◊
Ве́тхий заве́т рел. Стары́ запаве́т;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)