труна́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Майстар, які робіць труны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

труна́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. труна́р трунары́
Р. трунара́ трунаро́ў
Д. трунару́ трунара́м
В. трунара́ трунаро́ў
Т. трунаро́м трунара́мі
М. трунару́ трунара́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

труна́р, -ра́ м. гробовщи́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

труна́р, ‑а, м.

Той, хто робіць труны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гробовщи́к труна́р, -ра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)