труве́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. труве́р труве́ры
Р. труве́ра труве́раў
Д. труве́ру труве́рам
В. труве́ра труве́раў
Т. труве́рам труве́рамі
М. труве́ру труве́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

труве́р м., лит., ист. труве́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

труве́р ист. труве́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

труве́р, ‑а, м.

Французскі сярэдневяковы прыдворны паэт-спявак, які іншы раз пісаў аповесці і куртуазныя раманы.

[Фр. toruvére ад trouver — знаходзіць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)