тропа́ сце́жка, -кі ж., разг. сцяжы́на, -ны ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сце́жка ж.
1. тропа́; стёжка;
лясна́я с. — лесна́я тропа́;
зві́лістая с. — изви́листая тропа́ (стёжка);
во́ўчыя ~кі — во́лчьи тро́пы;
2. перен. тропа́; стезя́;
жыццёвая с. — жи́зненная тропа́ (стезя́)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
метані́мія, -і, ж. (спец.).
Від тропа: перанясенне назвы аднаго прадмета на другі на падставе іх сумежнасці.
|| прым. метанімі́чны, -ая, -ае; наз. метанімі́чнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мета́фара, -ы, мн. -ы, -фар, ж.
Від тропа: ужыванне слова або выразу ў пераносным сэнсе, заснаванае на падабенстве або параўнанні.
|| прым. метафары́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тро́п
‘слова або зварот, якія ўжываюцца ў пераносным значэнні’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
тро́п |
тро́пы |
| Р. |
тро́па |
тро́паў |
| Д. |
тро́пу |
тро́пам |
| В. |
тро́п |
тро́пы |
| Т. |
тро́пам |
тро́памі |
| М. |
тро́пе |
тро́пах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сцяжы́на ж., разг. тропа́, тро́пка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
троп лит. троп, род. тро́па м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
або́чны обо́чный;
~ная сце́жка — обо́чная тропа́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Трапа́ ’сцежка’ (Бяльк., Адм.), трапі́на ’тс’ (бярэз., Сл. ПЗБ), тропі́на ’тс’ (Мат. Гом.), тро́па ’сцяжынка’ (ігн., Сл. ПЗБ), трапі́нка ’тс’ (Ян.), тропі́нка ’тс’ (ТС), тропэ́на ’дарога’ (драг., Ск. нар. мовы), тро́пка ’сцяжынка’ (Нас., Байк. і Некр., Сержп. Прымхі, Др.-Падб.). Укр. тропа́, троп, тріп ’след’, ’вузкая горная сцежка’, ’шлях, кірунак’, укр. гуц. трапа́ш ’зімовая дарога, вытаптаная авечкамі’, рус. тропа́ ’сцежка, дарожка’, стараж.-рус. тропа ’шлях, дарога’, польск. trop ’след, каляіна’. Дапускаюць прасл. *tropa, відавочна, звязанае з тра́паць, тро́паць ’стукаць нагамі, тупаць’ (гл.), параўн. роднасныя лат. trapa ’натоўп, куча’, алб. trap ’сцежка’, ст.-грэч. ἀτραπός ’сцяжынка’ (Фасмер, 4, 105; Чарных, 2, 496–497; Брукнер, 577; ЕСУМ, 5, 649). Гл. таксама троп ’дарога, след’, трэп ’дарога, сцежка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пакруча́сты
1. вью́щийся;
п. плюшч — вью́щийся плющ;
2. изви́листый;
~тая сце́жка — изви́листая тропа́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)