трамбі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. трамбі́н
Р. трамбі́ну
Д. трамбі́ну
В. трамбі́н
Т. трамбі́нам
М. трамбі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трамбі́н, -ну м., физиол. тромби́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трамбі́н, ‑у, м.

Фермент, які выклікае згусанне крыві.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тромби́н физиол. трамбі́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратрамбі́н, ‑у, м.

Складаны бялок у плазме крыві, з якога ўтвараецца фермент трамбін, неабходны для згусання крыві.

[Ад лац. pro — замест, раней і грэч. thrombós — камяк, згустак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)