тра́гік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Акцёр, які выконвае трагічныя ролі.

2. Аўтар трагедый.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тра́гік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тра́гік тра́гікі
Р. тра́гіка тра́гікаў
Д. тра́гіку тра́гікам
В. тра́гіка тра́гікаў
Т. тра́гікам тра́гікамі
М. тра́гіку тра́гіках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тра́гік м. тра́гик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тра́гік, ‑а, м.

1. Акцёр, які выконвае трагічныя ролі. Вялікі трагік П. С. Мачалаў іграў Чацкага. «Беларусь».

2. Аўтар трагедыі. Грэчаскія трагікі — Эсхіл, Сафокл, Эўрыпід.

[Ад грэч. tragikos — трагічны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тра́гик тра́гік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)