траверці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. траверці́н
Р. траверці́ну
Д. траверці́ну
В. траверці́н
Т. траверці́нам
М. траверці́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

траверці́н, -ну м., геол. траверти́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

траверці́н, ‑у, м.

Вапнавы туф, які адкладваецца мінеральнымі крыніцамі (выкарыстоўваецца як будаўнічы матэрыял).

[Іт. travertino.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траверти́н геол. траверці́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)