траверці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. траверці́н
Р. траверці́ну
Д. траверці́ну
В. траверці́н
Т. траверці́нам
М. траверці́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

траверці́н, -ну м., геол. траверти́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

траверці́н, ‑у, м.

Вапнавы туф, які адкладваецца мінеральнымі крыніцамі (выкарыстоўваецца як будаўнічы матэрыял).

[Іт. travertino.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Траверцін 10/273, 356

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

траверцін

т. 15, с. 495

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

траверці́н

(іт. travertino)

горная парода, нацёчныя адклады вуглякіслага кальцыю (кальцыту, араганіту) з халодных ці гарачых мінеральных крыніц; вапняковы туф.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

траверти́н геол. траверці́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВА́ПНАВЫ ТУФ,

гл. Траверцін.

т. 3, с. 507

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Вапняковы туф, гл. Траверцін

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)