то́пачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
то́пачны |
то́пачная |
то́пачнае |
то́пачныя |
| Р. |
то́пачнага |
то́пачнай
то́пачнае |
то́пачнага |
то́пачных |
| Д. |
то́пачнаму |
то́пачнай |
то́пачнаму |
то́пачным |
| В. |
то́пачны (неадуш.)
то́пачнага (адуш.) |
то́пачную |
то́пачнае |
то́пачныя (неадуш.)
то́пачных (адуш.) |
| Т. |
то́пачным |
то́пачнай
то́пачнаю |
то́пачным |
то́пачнымі |
| М. |
то́пачным |
то́пачнай |
то́пачным |
то́пачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
то́пачны (к то́пка I) то́почный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
то́пачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да топкі. Топачны шлак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
то́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.
Частка печы або катла, дзе спальваюць паліва.
Т. паравоза.
|| прым. то́пачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)