то́пать несов., в разн. знач. ту́паць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
топота́ть несов., разг. тупаце́ць; (топать) ту́паць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тэ́паць несов., разг. (идти) то́пать, семени́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пату́пваць несов., разг. (топать нек-рое время) пото́пывать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пату́паць сов., разг.
1. (топать нек-рое время, топнуть несколько раз) пото́пать;
2. (пойти) пото́пать;
3. походи́ть;
п. па пако́і — походи́ть по ко́мнате
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ту́паць несов.
1. разг. (стучать ногами) то́пать; топота́ть;
2. прост. ходи́ть;
яна́ ледзь ту́пала — она́ е́ле ходи́ла;
3. (о лошади и т.п.) бить копы́том зе́млю;
4. разг. пляса́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ча́паць несов., обл. то́пать
чапа́ць несов.
1. (прикасаться к кому-, чему-л.) тро́гать;
не чапа́й рука́мі — не тро́гай рука́ми;
2. тро́гать, задева́ть;
не чапа́й дзяце́й, хай гуля́юць — не тро́гай дете́й, пусть игра́ют
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
То́паць ’тупаць, ісці (пра малых дзяцей)’ (мёрск., Нар. лекс.), ’ісці; хадзіць’ (брасл., Сл. ПЗБ), ’скакаць’ (Сцяшк. Сл.), сюды ж топ ’пра топанне, няўдалыя скокі’ (мсцісл., Нар. лекс.), ’тупат’ (Нар. Гом.), топоні́ць ’тупацець’ (ТС), ст.-бел. топотъ ’тупат’ (1518 г., КГС). Укр. то́пати ’ісці’, то́пкати ’таптаць’, рус. то́пать ’тупаць’, то́пот ’тупат’, польск. дыял. topotać się ’дрыжаць (ад страху, трывогі)’, в.-луж. topotać ’тупаць’, чэш. ťopati ’крочыць’, славен. topotáti, topótniti ’тупаць’, серб.-харв. топо̀тати ’тс’, то̏пот ’тупат’, балг. то́пот ’тупат’, макед. топоти, тупоти ’тупаць, моцна стукаць’. З прасл. *top‑, якое звязана з *tep‑, гл. цепаць, а таксама прасл. *topotъ (гл. тупат). Лічаць гукаперайманнем і параўноўваюць з лат. tapa, tapu ’туп-туп’, tapât ’крочыць, топаць’, літ. tapuoti ’тс’, фін.-угор. tap ’біць, штурхаць’, тат., казах., кыпч. taptamak ’таптаць’, tap‑tap ’туп-туп’. (Фасмер, 4, 78; Махэк₂, 647; ЕСУМ, 5, 598; Сной₂, 773). Да семантыкі параўн. то́пкаць ’штурхаць, біць’ (Мат. Гом.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)