то́нка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
то́нка танчэ́й
тане́й		 найтанчэ́й
найтане́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

то́нка нареч.

1. в разн. знач. то́нко;

т. нараза́ць — то́нко нареза́ть;

2. то́нко, утончённо, изы́сканно;

1, 2 см. то́нкі;

◊ дзе т., там і рве́цца — посл. где то́нко, там и рвётся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

то́нка-таню́сенька

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
то́нка-таню́сенька - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

танка...¹ (гл. тонка...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «тонка...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: танкадзюбы, танкалісты, танканогі, танкаплёначны, танкарунны, танкаскуры, танкаслойны, танкастволы, танкасценны, танкашыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тонка... (а таксама танка...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «тонкі», напрыклад: тонкапрадзенне, тонкасуконны, тонкаслаёвы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тонка... (а таксама танка...¹).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) тонкі (у 1 і 7 знач.), напр.: тонкавалакністы, тонкадашчаны, тонкапрадзенне, тонкаслаёвы, тонкасцябловы, тонказавостраны, тонкапсіхалагічны;

2) дробны (у 1 знач.), напр.: тонкаабмалочаны, тонказярністы, тонкакрышталічны, тонкапрасеяны, тонкапясчаны, тонкаразмолаты, тонкараспылены, тонкаструктурны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

утончённо нареч. вы́танчана, то́нка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

то́нко нареч. то́нка;

то́нко очи́ненный каранда́ш то́нка заво́страны ало́вак;

◊

где то́нко, там и рвётся дзе ко́ратка (то́нка), там і рве́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

музыка́льны, -ая, -ае.

Здольны да музыкі, які тонка разумее музыку.

Музыкальнае дзіця.

М. слых.

|| наз. музыка́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́сціп, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Здольнасць трапна, востра і з гумарам сказаць што-н., тонка парыраваць чыю-н. думку.

Досціпу яму не пазычаць.

2. Востры жарт.

З’едлівы д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)