тление
1. (действие) тле́нне, -ння ср.; гніе́нне, -ння ср.;
2. (состояние) тле́нне, -ння ср.; см. тлеть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трухле́нне ср. тле́ние; см. трухле́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тле́нне ср. тле́ние; см. тле́ць 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гніе́нне ср. гние́ние; тле́ние; разложе́ние; см. гні́сці
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлен 1 ’тленне, гніенне, распад, разбурэнне’, ’прах’ (ТСБМ, Гарэц.), тлень ’гніль; знікомасць, нікчэмнасць’ (Нас., Байк. і Некр.). Можа разглядацца як скарочаная форма аддзеяслоўнага назоўніка тле́нне (тле́ньне) ’гніенне, прэнне, гарэнне без полымя’ (Ласт.) ад тлець (гл.), аднак слабая засведчанасць у народнай мове схіляе да думкі аб пранікненні з ц.-слав. тлѣнъ ’прах’, параўн. у Скарыны тление, тлененъ ’спарахнелы’ (Сл. Скар.) са ст.-слав. тьлѣньнъ ’знікомы, зямны’.
Тлен 2 ’кісларод’ (Байк. і Некр.), тлён ’тс’ (Некр. і Байк.), сюды ж тле́ньнік ’вокіс’ (Байк. і Некр.). Запазычана з польск. tlen ’кісларод’, наватвора XIX ст. ад tleć (гл. наступнае слова).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)