темп в разн. знач. тэмп, род. тэ́мпу м.;

◊

в те́мпе у тэ́мпе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэмп (род. тэ́мпу) м., в разн. знач. темп;

т. та́нца — темп та́нца;

тэ́мпы ро́сту ця́жкай прамысло́васці — те́мпы ро́ста тяжёлой промы́шленности;

◊ у тэ́мпе — в те́мпе

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замару́дзіць сов.

1. заме́длить;

з. тэмп — заме́длить темп;

2. (задержаться) заме́длить; заме́шкаться; завози́ться;

з. з выкана́ннем даручэ́ння — заме́длить с выполне́нием поруче́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

участи́ть сов., в разн. знач. учасці́ць, пачасці́ць;

он участи́л свои́ посеще́ния ён учасці́ў (пачасці́ў) свае́ наве́дванні;

участи́ть темп учасці́ць тэмп;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тэмп 1 ‘ступень хуткасці, развіцця’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Ласт.), те́мпо ‘тс’ (Вруб.). Еўрапеізм, пранікненне праз рускую мову (темп), дзе з XVIII ст. выводзіцца з ням. Tempo ці непасрэдна з італ. tempo < лац. tempus ‘тс’ (Фасмер, 4, 41; Арол, 5, 59); беластоцкае слова праз польск. tempo ‘тс’ таго ж паходжання.

Тэмп 2 ‘гатунак бульбы’ (Брасл. сл.), тэ́мпа ‘тс’ (слонім., Расл. св.). Ад рэгіянальных варыянтаў назваў гатунку, першапачаткова тэмп (БелСЭ, 2, 464), гл. тэмп 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лихора́дочный

1. гара́чкавы; ліхама́нкавы; тра́сцавы; см. лихора́дка​ 1;

лихора́дочное состоя́ние стан гара́чкі;

лихора́дочный пульс гара́чкавы пульс;

лихора́дочный жар гара́чка;

2. перен. ліхама́нкавы, гара́чкавы;

лихора́дочная де́ятельность ліхама́нкавая дзе́йнасць;

лихора́дочный темп ліхама́нкавы тэмп.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заме́длить сов.

1. (что-л.) запаво́ліць, замару́дзіць; прыці́шыць; (задержать) затрыма́ць;

заме́длить темп запаво́ліць тэмп;

заме́длить шаг прыці́шыць крок;

заме́длить движе́ние по́езда прыці́шыць (запаво́ліць) рух цягніка́;

2. (проявить неторопливость) замару́дзіць; (опоздать) запазні́цца; (задержаться) затрыма́цца, заба́віцца;

заме́длить отве́том (с отве́том) затрыма́цца з адка́зам, замару́дзіць з адка́зам;

заме́длить с выполне́нием поруче́ния замару́дзіць з выкана́ннем даручэ́ння; при отрицании не в сочетании с неопр. переводится чаще нареч. неўзабаве и соответствующими формами глаг.;

я не заме́длю верну́ться я неўзаба́ве вярну́ся;

он не заме́длил яви́ться ён неўзаба́ве з’яві́ўся;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)