татуі́раваць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -ра́ваны; зак. і незак., каго-што.

Накалоць (наколваць) асобай фарбай узоры ці малюнкі на целе.

|| зак. таксама вы́татуіраваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны.

|| звар. татуі́равацца, -ру́юся, -ру́ешся, -ру́ецца; -ру́йся.

|| наз. татуіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

|| прым. татуіро́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

татуі́раваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. татуі́рую татуі́руем
2-я ас. татуі́руеш татуі́руеце
3-я ас. татуі́руе татуі́руюць
Прошлы час
м. татуі́раваў татуі́равалі
ж. татуі́равала
н. татуі́равала
Загадны лад
2-я ас. татуі́руй татуі́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час татуі́руючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

татуі́раваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. татуі́рую татуі́руем
2-я ас. татуі́руеш татуі́руеце
3-я ас. татуі́руе татуі́руюць
Прошлы час
м. татуі́раваў татуі́равалі
ж. татуі́равала
н. татуі́равала
Загадны лад
2-я ас. татуі́руй татуі́руйце
Дзеепрыслоўе
прош. час татуі́раваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

татуі́раваць сов. и несов. татуи́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

татуі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.

Зрабіць (рабіць) татуіроўку па чым‑н. Татуіраваць руку.

[Фр. tatouer ад палінезійскага.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Татуі́раваць ’рабіць татуіроўку’ (ТСБМ), татуява́ць ’тс’ (Некр. і Байк.), татуава́ць ’тс’ (Ласт.). Запазычана праз рус. татуи́ровать або польск. tatuować ’тс’ з франц. tatouer ’тс’, якое праз англ. tattoo ’тс’ запазычана з палінезійскіх моў, дзе таіц. tatau, tatu ’пракол, знак, зроблены на скуры’ (Фасмер, 4, 28; ЕСУМ, 5, 528; Голуб-Ліер, 481).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́татуіраваць гл. татуіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

татуи́ровать сов. и несов. татуява́ць, татуі́раваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

татуіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

1. гл. татуіраваць.

2. мн. -і, -ро́вак. Вытатуіраваныя, наколатыя на целе ўзоры.

Т. на спіне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

татуі́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. татуіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)