тарбага́наў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тарбага́наў тарбага́нава тарбага́нава тарбага́навы
Р. тарбага́навага тарбага́навай
тарбага́навае
тарбага́навага тарбага́навых
Д. тарбага́наваму тарбага́навай тарбага́наваму тарбага́навым
В. тарбага́наў (неадуш.) тарбага́наву тарбага́нава тарбага́навы (неадуш.)
Т. тарбага́навым тарбага́навай
тарбага́наваю
тарбага́навым тарбага́навымі
М. тарбага́навым тарбага́навай тарбага́навым тарбага́навых

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тарбага́наў, ‑ава.

Які належыць тарбатану. Тарбаганава нара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарбага́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тарбага́н тарбага́ны
Р. тарбага́на тарбага́наў
Д. тарбага́ну тарбага́нам
В. тарбага́на тарбага́наў
Т. тарбага́нам тарбага́намі
М. тарбага́не тарбага́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)