тарава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
тарава́ты |
тарава́тая |
тарава́тае |
тарава́тыя |
| Р. |
тарава́тага |
тарава́тай
тарава́тае |
тарава́тага |
тарава́тых |
| Д. |
тарава́таму |
тарава́тай |
тарава́таму |
тарава́тым |
| В. |
тарава́ты (неадуш.)
тарава́тага (адуш.) |
тарава́тую |
тарава́тае |
тарава́тыя (неадуш.)
тарава́тых (адуш.) |
| Т. |
тарава́тым |
тарава́тай
тарава́таю |
тарава́тым |
тарава́тымі |
| М. |
тарава́тым |
тарава́тай |
тарава́тым |
тарава́тых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тарава́ты ’памяркоўны; не скупы’ (карм., ЛА, 3), ’шчодры’ (Янк. БП), тырыва́тый ’добры, шчодры’ (Бяльк.), сюды ж тарава́ціцца (торова́цицьца) ’дэманстраваць шчодрасць’, ’абяцаць; прапанаваць мала’ (Нас.). Рус. тарова́тый, торова́тый перакладаюць як ’спрытны, дасціпны; шчодры, гасцінны’ (Некр. і Байк.), ’маторны’ (Ласт.). Звязваюць з тор ’дарога, шлях; след’, тары́ць ’пракладваць след, шлях’ (гл.), што да *torъ, *toriti, роднасных да *terti (гл. церці), гл. Фасмер, 4, 84; Новое в рус. этим., 233. Да семантыкі параўн. запрато́рыць ’закінуць, падзець невядома дзе’, славен. tóriti ’рассыпаць, растрачваць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)