тапта́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
тапта́нне |
| Р. |
тапта́ння |
| Д. |
тапта́нню |
| В. |
тапта́нне |
| Т. |
тапта́ннем |
| М. |
тапта́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тапта́нне ср.
1. топта́ние; см. тапта́ць 1;
тапта́цца — 1;
2. перен. топта́ние; попира́ние;
3. ута́птывание; навива́ние;
4. разг. хожде́ние;
2-4 см. тапта́ць 3, 4, 6
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тапта́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. таптаць і таптацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тапта́цца, тапчу́ся, то́пчашся, то́пчацца; тапчы́ся; незак.
1. Пераступаць з нагі на нагу на адным месцы.
2. перан. Рабіць што-н., не дасягаючы мэты, без належных вынікаў.
|| наз. тапта́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тапта́ць, тапчу́, то́пчаш, то́пча; тапчы́; тапта́ны; незак.
1. каго-што. Прымінаць нагамі, ходзячы па чым-н.
Т. траву.
2. каго. Наязджаючы канём, збіваць з ног, душыць, калечыць.
3. што. Ступаючы, пэцкаць нагамі (разм.).
Т. падлогу.
4. што. Збіваць, зношваць абутак.
Т. боты.
5. перан., што. Пагарджаючы, груба зневажаць, абражаць.
Т. чалавечую годнасць.
|| зак. патапта́ць, -тапчу́, -то́пчаш, -то́пча; -тапчы́; -тапта́ны (да 1—3 знач.) і стапта́ць, стапчу́, сто́пчаш, сто́пча; стапчы́; стапта́ны (да 4 знач.).
|| наз. тапта́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
топта́ние тапта́нне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
попира́ние
1. тапта́нне, -ння ср.;
2. тапта́нне, -ння ср.; папіха́нне, -ння ср.; (гру́бае) парушэ́нне, -ння ср.; зневажа́нне, -ння ср.; см. попира́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перета́птывание
1. тапта́нне, -ння ср.;
2. пераме́шванне, -ння ср.; см. перета́птывать;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
попра́ние книжн., уст. тапта́нне, -ння ср., папіха́нне, -ння ср.; (гру́бае) парушэ́нне, -ння ср.; зневажа́нне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тупкаць, ст.-бел. тупкати ‘тачыць, кляпаць’ (ГСБМ), сюды ж ту́пко — пра нерашучага чалавека (навагр., Нар. словатв.), параўн. літ. tùpkus ‘павольны чалавек’; ту́пканнік ‘той, хто тупае’, ту́пкыньня ‘таптанне, топанне’ (Юрч. СНЛ). Параўн. укр. ту́пкати ‘пераступаць з нагі на нагу на адным месцы’, серб. ту̏пкати, харв. tȕpkati ‘прытоптваць’, ‘таптацца’, макед. тупка ‘стукаць, удараць’, ‘біцца (аб сэрцы)’. Утварэнне на базе гукапераймальнага туп, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)