танката́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
танката́ |
| Р. |
танкаты́ |
| Д. |
танкаце́ |
| В. |
танкату́ |
| Т. |
танкато́й
танкато́ю |
| М. |
танкаце́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
танката́ ж. то́нкость, тонина́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тэнч ж. ‘танката (пра ніткі)’ (навагр., З нар. сл.). Экспрэсіўны назоўнік, утвораны нульсуфіксальным спосабам ад то́нкі (гл.) з адлюстраваннем пераходу о > э. Параўн. то́ўсты, тоўшч, тэўшч, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)