тангу́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. тангу́тка тангу́ткі
Р. тангу́ткі тангу́так
Д. тангу́тцы тангу́ткам
В. тангу́тку тангу́так
Т. тангу́ткай
тангу́ткаю		 тангу́ткамі
М. тангу́тцы тангу́тках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тангу́тка тангу́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тангу́тка,

гл. тангуты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тангу́ты, ‑аў; адз. тангут, ‑а, М ‑гуце, м.; тангутка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. тангуткі, ‑так; ж.

Качавое насельніцтва Тыбецкага нагор’я ў правінцыі Цінхай Кітайскай Народнай Рэспублікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)