тамары́кс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. тамары́кс
Р. тамары́ксу
Д. тамары́ксу
В. тамары́кс
Т. тамары́ксам
М. тамары́ксе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тамары́кс, -су м., бот. тамари́кс, тамари́ск

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тамары́кс, ‑а, м.

Дрэва або куст сямейства тамарыксавых з дробнымі кветкамі, сабранымі ў гронкі, расце ў пустынях і стэпах Паўднёвай Еўропы, Афрыкі і Азіі. / ‑у; у знач. зб. Зараснік тамарыксу.

[Лац. tamarix.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тамари́кс бот. тамары́кс, -су м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тамары́ск, -ку м., см. тамары́кс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тамары́ск, ‑а і ‑у, м.

Тое, што і тамарыкс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)