та́йнапіс, -у, мн. -ы, -аў, м.

Умоўнае тайнае пісьмо; крыптаграфія.

|| прым. тайнапі́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́йнапіс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. та́йнапіс
Р. та́йнапісу
Д. та́йнапісу
В. та́йнапіс
Т. та́йнапісам
М. та́йнапісе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

та́йнапіс, -су м. та́йнопись ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́йнапіс, ‑у, м.

Умоўнае тайнае пісьмо; крыптаграфія. Чытанне тайнапісу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

та́йнопись ж. та́йнапіс, -су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стэганагра́фія, ‑і, ж.

Тайнапіс, пісьмо ўмоўнымі, шыфраванымі знакамі.

[Ад грэч. steganos — скрытны і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыфр, ‑у, м.

1. Сістэма ўмоўных знакаў для тайнага пісьма, якое чытаецца з дапамогай ключа. Кастусь быў старшым радыстам: усе сакрэтныя шыфры знаходзіліся ў яго. Ваданосаў. Урэшце прыйшоў [вучоны] на навуковы сход і з гордасцю сказаў: — Я знайшоў ключ да шыфру! Я дабіўся свайго — прачытаў тайнапіс! Дубоўка. // Умоўнае абазначэнне або замена слоў і пад. чым‑н. Думалі, што.. [Луцкевіч] не ведае шыфру перастуквання. Машара.

2. Умоўны знак або знакі на кнігах, рукапісах. падшыўках і пад., якія прымяняюцца пры іх захаванні ў бібліятэцы, архіве і ўказваюць дакладнае месцазнаходжанне. // Умоўнае абазначэнне якога‑н. сакрэтнага дакумента, сакрэтнай работы. Шыфр наверсе стаяў адзін, а работа была розная — для розных цэхаў і гаспадарак. Скрыган.

[Фр. chiffre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)