табу́ншчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. табу́ншчыца табу́ншчыцы
Р. табу́ншчыцы табу́ншчыц
Д. табу́ншчыцы табу́ншчыцам
В. табу́ншчыцу табу́ншчыц
Т. табу́ншчыцай
табу́ншчыцаю		 табу́ншчыцамі
М. табу́ншчыцы табу́ншчыцах

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

табу́ншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Пастух пры табуне.

|| ж. табу́ншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)