таблі́ца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
таблі́ца |
таблі́цы |
| Р. |
таблі́цы |
таблі́ц |
| Д. |
таблі́цы |
таблі́цам |
| В. |
таблі́цу |
таблі́цы |
| Т. |
таблі́цай
таблі́цаю |
таблі́цамі |
| М. |
таблі́цы |
таблі́цах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
таблі́ца, -ы, мн. -ы, -лі́ц, ж.
Звесткі аб чым-н., размешчаныя па графах у пэўным парадку.
Запоўніць табліцу.
Т. множання.
|| памянш. таблі́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым. таблі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
таблі́ца ж. табли́ца;
○ т. мно́жання — табли́ца умноже́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
таблі́ца, ‑ы, ж.
Пералік лічбавых даных або якіх‑н. звестак, размешчаных у пэўным парадку па графах. Турнірная табліца. Табліца лагарыфмаў. Табліца множання. □ Гэта быў даволі аб’ёмісты рукапіс, два гады пісаны, перапісаны і зноў пачырканы, з устаўкамі на палях і на адвароце старонак, з табліцамі і дыяграмамі, якія то раздражнялі Толева вока мноствам лічбаў, то па-дзіцячы супакойвалі яго лагоднымі фарбамі малюнкаў. Брыль.
[Польск. tablica ад лац. tabula.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Таблі́ца ’пералік лічбавых ці іншых даных па графах’ (ТСБМ, Некр. і Байк.), ’дошка, пліта з надпісамі’ (Ласт.), ’паказальнік дарог’ (Касп., Сл. ПЗБ), ’класная дошка’ (Некр. і Байк., Сцяшк., Сл. ПЗБ), ’дошка аб’яў’ (Сл. ПЗБ), ст.-бел. таблица ’пліта, табліца, шахматная дошка’ (Ст.-бел. лексікон). Укр. табли́ця, рус. табли́ца, польск. tablica ’табліца; дошка’, н.-луж. tablica ’плітка, дошчачка’, чэш. tabulka ’табліца; дошка’, славац. tabuľka ’табліца’, tablica ’дошка’, tabla ’тс’, славен. tȃbla, tȃblica ’таблічка, дошчачка (з надпісам)’, серб.-харв. та̏блица ’табліца; дошчачка, таблічка; грыфельная дошка’, макед. таблица ’грыфельная дошка’, балг. та́блица ’табліца’. Ст.-бел. таблица ’пліта, табліца’ < ст.-польск. tablica фіксуецца з XV ст. (Булыка, Запазыч., 315). У польскай з нар.-лац. tabla ’дошка, табліца’ < лац. tabula ’тс’ (Борысь, 624).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
табли́ца таблі́ца, -цы ж.;
табли́ца умноже́ния таблі́ца мно́жання;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
радасло́ўе, -я, н.
Гісторыя роду, генеалогія.
|| прым. радасло́ўны, -ая, -ае.
Радаслоўная табліца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мно́жанне ср., мат. умноже́ние;
таблі́ца ~ння — табли́ца умноже́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
таблі́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
1. гл. табліца.
2. Пласцінка, дошчачка з надпісам, які ўказвае, абазначае што-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гараско́п, -а, мн. -ы, -аў, м.
У астралогіі: табліца размяшчэння зорак, якая служыць для прадказання чыйго-н. лёсу, а таксама само такое прадказанне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)