сіфо́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сіфо́нны сіфо́нная сіфо́ннае сіфо́нныя
Р. сіфо́ннага сіфо́ннай
сіфо́ннае		 сіфо́ннага сіфо́нных
Д. сіфо́ннаму сіфо́ннай сіфо́ннаму сіфо́нным
В. сіфо́нны (неадуш.)
сіфо́ннага (адуш.)		 сіфо́нную сіфо́ннае сіфо́нныя (неадуш.)
сіфо́нных (адуш.)
Т. сіфо́нным сіфо́ннай
сіфо́ннаю		 сіфо́нным сіфо́ннымі
М. сіфо́нным сіфо́ннай сіфо́нным сіфо́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сіфо́нны сифо́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіфо́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сіфона; з’яўляецца сіфонам. Сіфонная трубка. // Заснаваны на прынцыпе сіфона (у 1 знач.). Сіфонны спосаб разліўкі металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіфо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Выгнутая трубка для пералівання з адной пасудзіны ў другую вадкасцей з рознымі ўзроўнямі (спец.).

2. Пасудзіна для газіравання пітной вады.

|| прым. сіфо́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сифо́нный сіфо́нны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіфо́навы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і сіфонны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)