сітуаты́ўны, -ая, -ае (кніжн.).

Які мае адносіны да асобнай сітуацыі, абмежаваны пэўнымі ўмовамі.

|| наз. сітуаты́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сітуаты́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сітуаты́ўны сітуаты́ўная сітуаты́ўнае сітуаты́ўныя
Р. сітуаты́ўнага сітуаты́ўнай
сітуаты́ўнае		 сітуаты́ўнага сітуаты́ўных
Д. сітуаты́ўнаму сітуаты́ўнай сітуаты́ўнаму сітуаты́ўным
В. сітуаты́ўны (неадуш.)
сітуаты́ўнага (адуш.)		 сітуаты́ўную сітуаты́ўнае сітуаты́ўныя (неадуш.)
сітуаты́ўных (адуш.)
Т. сітуаты́ўным сітуаты́ўнай
сітуаты́ўнаю		 сітуаты́ўным сітуаты́ўнымі
М. сітуаты́ўным сітуаты́ўнай сітуаты́ўным сітуаты́ўных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сітуаты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які ўзнікае ў пэўных умовах; выкліканы пэўнымі ўмовамі. Сітуатыўны падыход.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ситуати́вный сітуаты́ўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)