сіто́ўнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сіто́ўнік |
сіто́ўнікі |
| Р. |
сіто́ўніку |
сіто́ўнікаў |
| Д. |
сіто́ўніку |
сіто́ўнікам |
| В. |
сіто́ўнік |
сіто́ўнікі |
| Т. |
сіто́ўнікам |
сіто́ўнікамі |
| М. |
сіто́ўніку |
сіто́ўніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сіто́ўнік м., бот. сито́вник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сіто́ўнік, ‑у, м.
Адна- і шматгадовая травяністая расліна сямейства асаковых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сито́вник бот. сіто́ўнік, -ку м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)