сіто́ўнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сіто́ўнік сіто́ўнікі
Р. сіто́ўніку сіто́ўнікаў
Д. сіто́ўніку сіто́ўнікам
В. сіто́ўнік сіто́ўнікі
Т. сіто́ўнікам сіто́ўнікамі
М. сіто́ўніку сіто́ўніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сіто́ўнік м., бот. сито́вник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіто́ўнік, ‑у, м.

Адна- і шматгадовая травяністая расліна сямейства асаковых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сітоўнік парасонавы 8/90

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

сито́вник бот. сіто́ўнік, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)