Сі́таўкі (ситавки) ‘від грыбоў’ (Шымк. Собр.). Відаць, да сітавы, сіта (гл.), параўн. рашэтнік (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сі́таўка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сі́таўка |
сі́таўкі |
| Р. |
сі́таўкі |
сі́тавак |
| Д. |
сі́таўцы |
сі́таўкам |
| В. |
сі́таўку |
сі́тавак |
| Т. |
сі́таўкай
сі́таўкаю |
сі́таўкамі |
| М. |
сі́таўцы |
сі́таўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сі́таўка, -і, ДМ -таўцы, мн. -і, -тавак, ж.
Невялікая пералётная птушка атрада вераб’інападобных.
Скачуць як на пружынках вёрткія сітаўкі.
|| прым. сі́таўкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Сітаві́к, сі́тнік ‘грыб масляк бычыны, рашэтнік’ (віц., гом., Сярж.–Яшк.). Гл. сітаўкі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пры́зямлянка (пры́землянка) ’жаваранак’ (ПСл; верагоднае маецца на ўвазе жаваранак чубаты, Galerida cristata L.). Лексікалізацыя словаспалучэння пры зямлі́, якое паказвае на звычайны біятоп гэтай птушкі. Параўн. зямля́нка і пад. для назваў берагавой ластаўкі, сітаўкі жоўтай і жаваранка чубатага (падрабязна гл. Антропаў, Назв. птиц, 259).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)