сітаўкі

т. 14, с. 423

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сі́таўкі (ситавки) ‘від грыбоў’ (Шымк. Собр.). Відаць, да сітавы, сіта (гл.), параўн. рашэтнік (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сі́таўка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сі́таўка сі́таўкі
Р. сі́таўкі сі́тавак
Д. сі́таўцы сі́таўкам
В. сі́таўку сі́тавак
Т. сі́таўкай
сі́таўкаю		 сі́таўкамі
М. сі́таўцы сі́таўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сі́таўка, -і, ДМ -таўцы, мн. -і, -тавак, ж.

Невялікая пералётная птушка атрада вераб’інападобных.

Скачуць як на пружынках вёрткія сітаўкі.

|| прым. сі́таўкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Сітаві́к, сі́тнік ‘грыб масляк бычыны, рашэтнік’ (віц., гом., Сярж.–Яшк.). Гл. сітаўкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пры́зямлянка (пры́землянка) ’жаваранак’ (ПСл; верагоднае маецца на ўвазе жаваранак чубаты, Galerida cristata L.). Лексікалізацыя словаспалучэння пры зямлі́, якое паказвае на звычайны біятоп гэтай птушкі. Параўн. зямля́нка і пад. для назваў берагавой ластаўкі, сітаўкі жоўтай і жаваранка чубатага (падрабязна гл. Антропаў, Назв. птиц, 259).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)