сіры́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сіры́йскі сіры́йская сіры́йскае сіры́йскія
Р. сіры́йскага сіры́йскай
сіры́йскае		 сіры́йскага сіры́йскіх
Д. сіры́йскаму сіры́йскай сіры́йскаму сіры́йскім
В. сіры́йскі (неадуш.)
сіры́йскага (адуш.)		 сіры́йскую сіры́йскае сіры́йскія (неадуш.)
сіры́йскіх (адуш.)
Т. сіры́йскім сіры́йскай
сіры́йскаю		 сіры́йскім сіры́йскімі
М. сіры́йскім сіры́йскай сіры́йскім сіры́йскіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сіры́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Сірыі, сірыйцаў, які належыць, уласцівы ім. Сірыйскі народ. Сірыйская літаратура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіры́йцы, -аў, адз. сіры́ец, -ры́йца, м.

Насельніцтва Сірыі.

|| ж. сіры́йка, -і, ДМ -ры́йцы, мн. -і, -ры́ек.

|| прым. сіры́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сири́йский сіры́йскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Су́рык ’мінерал, у склад якога ўваходзіць свінец’, ’мінеральная фарба чырвона-карычневага колеру’ (ТСБМ). Паводле Булыкі (Лекс. запазыч., 95), магчыма, праз рус. су́рик з грэч. συριχόν ’сірыйскі фарбавальнік’, фіксуецца з 1679 г. Аб рус. слове гл. Фасмер, 3, 806.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)