сіры́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сіры́ец сіры́йцы
Р. сіры́йца сіры́йцаў
Д. сіры́йцу сіры́йцам
В. сіры́йца сіры́йцаў
Т. сіры́йцам сіры́йцамі
М. сіры́йцу сіры́йцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сіры́ец,

гл. сірыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіры́йцы, -аў, адз. сіры́ец, -ры́йца, м.

Насельніцтва Сірыі.

|| ж. сіры́йка, -і, ДМ -ры́йцы, мн. -і, -ры́ек.

|| прым. сіры́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сири́ец сіры́ец, род. сіры́йца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіры́йцы, ‑аў; адз. сірыец, ‑рыйца, м.; сірыйка, ‑і, ДМ ‑рыйцы; мн. сірыйкі, ‑рыек; ж.

Народ, які складае асноўную частку насельніцтва Сірыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)