сіня́ўскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сіня́ўскі |
сіня́ўская |
сіня́ўскае |
сіня́ўскія |
| Р. |
сіня́ўскага |
сіня́ўскай сіня́ўскае |
сіня́ўскага |
сіня́ўскіх |
| Д. |
сіня́ўскаму |
сіня́ўскай |
сіня́ўскаму |
сіня́ўскім |
| В. |
сіня́ўскі (неадуш.) сіня́ўскага (адуш.) |
сіня́ўскую |
сіня́ўскае |
сіня́ўскія (неадуш.) сіня́ўскіх (адуш.) |
| Т. |
сіня́ўскім |
сіня́ўскай сіня́ўскаю |
сіня́ўскім |
сіня́ўскімі |
| М. |
сіня́ўскім |
сіня́ўскай |
сіня́ўскім |
сіня́ўскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ахапі́цца, ахопіцца; зак.
Заняцца з усіх бакоў агнём. Галінка адразу ахапілася полымем, разліваючы яркае святло. Сіняўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
брыклі́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мае звычку, схільнасць брыкацца. Орлік сапраўды быў благім канём: куслівым і брыклівым. Сіняўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непаго́лены, ‑ая, ‑ае.
Які даўно не галіўся. Непаголены, рыжабароды твар .. [Язэпа] з прыпухлымі ад недасыпання вачыма выглядаў няветліва. Сіняўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўню́сенькі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і паўнюткі. Сабралася.. [бабка Мар’я] ісці па ваду, глядзіць, а вёдры ўжо паўнюсенькія. Сіняўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выхлапны́, ‑ая, ‑ое.
Прызначаны для выхлапу газаў. Выхлапны клапан. □ Запрацаваў матор, выківаючы з выхлапной трубы сінія струменьчыкі дыму. Сіняўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гаманкі́, ‑ая, ‑ое.
Разм. Тое, што і гаманлівы. [Рыгор] стаў вельмі гаманкім і павесялеў так, што нават спрабаваў спяваць. Сіняўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўту́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Утуліць усё, многае. Немцы яшчэ больш згорбіліся, паўтульвалі галовы ў настаўленыя каўняры шынялёў... Сіняўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пашчы́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.
Час ад часу, злёгку шчыпаць. Мароз к ночы мацнеў, пашчыпваў твар, вушы. Сіняўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ёлупень, ‑пня, м.
Тое, што і ёлуп. «Нічога ты, ёлупень, не разумееш. І ніколі табе не зразумець нас», — падумала Валя. Сіняўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)