сіндыка́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сіндыка́тны сіндыка́тная сіндыка́тнае сіндыка́тныя
Р. сіндыка́тнага сіндыка́тнай
сіндыка́тнае		 сіндыка́тнага сіндыка́тных
Д. сіндыка́тнаму сіндыка́тнай сіндыка́тнаму сіндыка́тным
В. сіндыка́тны (неадуш.)
сіндыка́тнага (адуш.)		 сіндыка́тную сіндыка́тнае сіндыка́тныя (неадуш.)
сіндыка́тных (адуш.)
Т. сіндыка́тным сіндыка́тнай
сіндыка́тнаю		 сіндыка́тным сіндыка́тнымі
М. сіндыка́тным сіндыка́тнай сіндыка́тным сіндыка́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сіндыка́тны синдика́тный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіндыка́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сіндыката (у 1 знач.). Сіндыкатныя арганізацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіндыка́т, -а, М -ка́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Буйное манапалістычнае аб’яднанне прадпрыемцаў, у якім удзельнікі, захоўваючы вытворчую самастойнасць, ажыццяўляюць сумесную камерцыйную дзейнасць (вызначэнне цэн, закупку сыравіны, збыт тавараў) з мэтай абмежавання канкурэнцыі і забеспячэння панавання на рынках.

2. У некаторых краінах: назва прафесійных саюзаў.

|| прым. сіндыка́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

синдика́тный сіндыка́тны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіндыка́цкі, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і сіндыкатны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)