сіндыка́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сіндыка́тны сіндыка́тная сіндыка́тнае сіндыка́тныя
Р. сіндыка́тнага сіндыка́тнай
сіндыка́тнае		 сіндыка́тнага сіндыка́тных
Д. сіндыка́тнаму сіндыка́тнай сіндыка́тнаму сіндыка́тным
В. сіндыка́тны (неадуш.)
сіндыка́тнага (адуш.)		 сіндыка́тную сіндыка́тнае сіндыка́тныя (неадуш.)
сіндыка́тных (адуш.)
Т. сіндыка́тным сіндыка́тнай
сіндыка́тнаю		 сіндыка́тным сіндыка́тнымі
М. сіндыка́тным сіндыка́тнай сіндыка́тным сіндыка́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)