сі́ндык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сі́ндык сі́ндыкі
Р. сі́ндыка сі́ндыкаў
Д. сі́ндыку сі́ндыкам
В. сі́ндыка сі́ндыкаў
Т. сі́ндыкам сі́ндыкамі
М. сі́ндыку сі́ндыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сі́ндык м., ист. си́ндик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сі́ндык, ‑а, м.

1. Абаронца, адвакат у судзе ў Старажытнай Грэцыі.

2. Прадстаўнік якой‑н. установы, абшчыны ці карпарацыі ў некаторых капіталістычных краінах, упаўнаважаны на вядзенне спраў.

[Грэч. syndikos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

си́ндик сі́ндык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)