назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| сі́льфы | ||
| сі́льфа | сі́льфаў | |
| сі́льфу | сі́льфам | |
| сі́льфа | сі́льфаў | |
| сі́льфам | сі́льфамі | |
| сі́льфе | сі́льфах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
У кельцкай і германскай міфалогіі — лёгкая рухавая істота, увасабленне стыхіі паветра.
[Фр. sylphe ад грэч. silphē — моль, матылёк.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сильф
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сільфі́да, ‑ы,
1.
2. Сільфі́ды, ‑фі́д. Сямейства атрада жукоў, якія харчуюцца трупамі жывёл.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)