сіву́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Вялікая млекакормячая марская жывёліна сямейства вушатых цюленяў.

|| прым. сіву́чы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сіву́ч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сіву́ч сівучы́
Р. сівуча́ сівучо́ў
Д. сівучу́ сівуча́м
В. сівуча́ сівучо́ў
Т. сівучо́м сівуча́мі
М. сівучы́ сівуча́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сіву́ч, -ча́ м., зоол. сиву́ч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіву́ч, ‑а, м.

Млекакормячая жывёліна сямейства вушатых цюленяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сиву́ч зоол. сіву́ч, -ча́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)